Ez, ez pentsa aita izango naizenik, baina Ion bai. Garai hauetan Ordesa eta Urederratik xaltxeatzen ari ginen bezala, pribilegio hau bukatu eta astebete pasa da aitatxo batetan bilakatu dela. Gaurko argazkiak urrian izandako akueduktoak dira, azaroaren lehen egunekoak. Argazkien sekuentzia aurreko erreportaieko berdinak, lehenengoak reflexarekin ateratakoak eta bigarrenak konpaktarekin.
Goiz abiatu ginen Urederrara goizeko 8etan lehenengo pozan egoteko. Berrogei minutuz lasai egon ginen Ojo Digitalekoak iritsi ziren arte, Ion behekaldeko txoko bati argazkiak ateratzen eta nik goiko pano batzuk bakardade osoan egiten. Hauen iritsiera orkoena bezalakoa izan zen, atakaus perdidos toki bat hartzearren. Ioni ere, ni nintzela pentsatuz hartu zuen sustoa handia izan zen. Beraz, bidean aurrera. Hamabietarako, kanpinera bazkaltzera joan ginen eta Urederrara zioan erromeria oraindik ere kontaezina zen. Arratsaldea bukatzeko baso pixka bat eta eguna borobil.
Tristongoak eguna bezala
Eta ilunagoa zergatik galdetuko dezue, ezta? Ba ea zuri horrekin zeozer egiten nuen... Baina...
Tutu tutu!! Orkoen iritsiera!! Atakaus!!
Urterako argazkia. Aurten berdeagoa eta pasatuagoa erdigunean
Ale, bazkaltzera
Urederraren jarraiera Barindanotik gertu
Kanpinaren aurrekaldeko belardia
Hostoen katalogoa
Eguna argi momentu batzuetan
Ta ikusi non atera gara! Inon eserik egin gabe. Dena zuzen!
Txikitxu politarekin...
Asko errepikatu egiten dira...
